Edwardiański Londyn

Gawthorpe Hall to okazała, podlondyńska posiadłość znanej w mieście rodziny lekarzy nazwiskiem Freiman. Położona w okolicach Chelsea Road. Pałacyk wraz z malowniczym ogrodem w typowo angielskim stylu otoczony przez gęsty las. W leśnej gęstwinie, tuż przy skraju kryje się urokliwe jezioro.

Mecenas sztuki Mr.Atwell zakupił tę posiadłość przed wieloma laty. Od tej pory stała się nie tylko miejscem wytchnienia dla zapracowanego patrona młodych i zdolnych ale i tętniącym życiem, drugim domem jego podopiecznych. Skryty pośród zieleni, imponujący budynek jest ostoją szukających finansowego wsparcia artystów.

Miejsce, w którym zgromadzono najpiękniejsze i najrzadsze gatunki roślin, otwarte dla wszystkich mieszkańców Londynu. Wokół niej rozciągają się wspaniałe ogrody nazwane pokojami, do których prowadzą sekretne przejścia, ukryte furtki, zielone tunele, maleńkie labirynty. Bez mapy, łatwo się zgubić.

Należący do finśkiej rodziny o melodyjnym nazwisku Pekkala dworek jest jedną z najpiękniejszych podlondyńskich posiadłości. W ogrodzie ścieżki wysypane drobnymi kamykami, idealnie wystrzyżone trawniki, a później nieokiełznana dżungla drzew liściastych to istny raj dla osób kochających przyrodę. W oddali majaczy majestatyczne jezioro Sakari.

Ogromna posiadłość z pierwszej połowy XVIII wieku, zbudowana przez Archibalda Carter. Posiada własną stadninę i szklarnię z egzotycznymi gatunkami roślin i motyli. O rezydencji krążą różne historie, być może to jest powodem dla którego mieszkańcy omijają ją szerokim łukiem.

Z bliska dwór prezentuje się niczym twierdza, której bram strzegą gotowi bronić jej za wszelką cenę rycerze. Wnętrze jest równie okazałe, każdy z pokoi robi niesamowite wrażenie ogromem przestrzeni i przytulnością wnętrza. Całość budynku otacza zadbany ogród.

Trudno przeoczyć tę średniowieczną, surową posiadłość, usytuowaną tuż nad brzegiem Tamizy. Od połowy XVIII wieku należy do rodziny Lonaies, pochodzącej z państwa w południowo-wschodniej części Europy. Całości towarzyszy mroczny klimat rodem z powieści Abrahama Stokera.

Wrzosowy skwer jest to część ogrodu znajdująca się przed domem. Nazwę swoją zawdzięcza licznym kwiatom w odcieniach fioletu i różu. Wrzosowy był ulubionym kolorem matki Weroniki, która kazała ogrodnikom przednią część ogrodu, a więc tą pokazową, obsadzić kwiatami w tym kolorze. Stąd też wzięła się cała nazwa posiadłości - Wrzosowe zacisze

Rezydencja zaprojektowana przez Maximiliana we współpracy ze znanym architektem, a sponsorowana przez lorda Reginalda. Max zadbał, żeby łączyła w sobie cechy klasyczne i ekscentryczne i odpowiadała doskonale wszystkim jego potrzebom. La Fable, czyli bajka, dostała swoje imię z powodu swej niezwykłości. Tajemne przejścia, specjalne pokoje i inne niespodzianki to rzeczy, o które zadbał Max przy tworzeniu swojego miejsca na ziemi.